“Endorfines zoals nooit daarvoor, WAUW ik was finisher van 1/2de Triathlon.”
Een half distance triathlon met open water in de zee en 1654 hm’s op 90km fietsen. Dit was een mega uitdaging maar een beetje onderschat om zo’n pittige wedstrijd te kiezen als eerste triatlon ooit!
” A half distance triathlon in open water into the Mediterranean sea and about 1654 altitudes on a 90km bike course. It was an amazing challenge but a little underestimated for a first race ever.”
– Annelies Valvekens
“Ik wou zien tot hoever ik kon gaan in uitdagingen.”
Tijdens mijn studies was ik verplicht om de 10 miles mee te lopen als examen. Ik vond dit verschrikkelijk en trainde er nooit voor. Met als gevolg gebuisd voor de eerste keer. Vanaf het jaar dat dit examen werd afgeschaft ben ik vanzelf beginnen lopen. Zo ben ik mee gaan doen met verschillende loopwedstrijden en na een paar vond ik dat het tijd was voor een andere uitdaging. Ik zag dat de Port of Antwerp 1/4e triatlon terug kwam naar Antwerpen en vond dat ik die moest meedoen. Zo heb ik een maand voor de datum een fiets gekocht en ben een paar keer gaan zwemmen en fietsen. De kwart vond ik ZO tof dat ik de week erna de kwart van Brugge heb meegedaan. Zo was de interesse in een halve al zeer groot en had mij ingeschreven voor Marbella. De eerste maanden heb ik enkel op de starttrainer gefietst en trage duurlopen gedaan. Na 4 maanden ben ik buiten beginnen fietsen en de bergen gaan opzoeken . Dit was wel nodig want Marbella heeft ruim 1500 hoogtemeters.
During my college I was obligated to run the 10 miles. I hated it and never trained for it, so i did not pass the first time. The year that the school decided not to take part of the 10 miles I started running for myself. That’s where I started to sign up for some races and soon I knew I wanted another challenge. The Antwerp Port Triathlon was back and I HAD to sign me up. A month before the APT I bought a bike and went swimming a few times. I loved the 1/4 race so much I joined the one in Bruges the week after. So I decided to sign up for an Ironman 70.3. The first months I just spend cycling on the smart trainer and went for long LSD’s. After 4 months I started to train outside, which was needed because Marbella has 1400 altitudes.
– Valerie Kesselaers
Twee dagen voor de grote dag gingen we de zee eens ontdekken. Er stond een krachtige wind en de golven waren zeer hoog. We geraakten geen meter vooruit en besloten na 10 minuten het geploeter op te geven. Daar ging ons vertrouwen! Volgens de weer app zou het zondag wel beter weer worden en dus hielden we de goede hoop er in.
Zondag zelf was het inderdaad beter weer en de zee was veel rustiger. Het zwemmen ging bij Valerie vlot en genoot zelfs van de visjes die voorbij zwommen. ‘Ik heb niet alles gegeven bij het zwemmen omdat ik niet goed wist hoe het fietsen zou gaan en mijn energie wat wou bundelen.’
Two days before the big day we went for a swim into the sea. There was a powerfull wind and the waves were superhigh. We kept swimming on the same spot due the current and decided after 10min to quit. Bye self confidence! The weather app told us it would be beter on Sunday.
The weather was better on Sunday and the sea was calmer. The swimming course of Valerie was going smooth she even enjoyed the little fishies that were swimming underneath her. “I didn’t went full speed during the swim because i did not know how the biking course will go so I ‘saved’ my powers”.
Valerie: “De overgang van het zwemmen naar het fietsen ging snel en ik wist dat ik moest denken aan wat ik voor de start 70x tegen mezelf heb gezegd: “de derde boom van vanachter te beginnen aan het 5e verkeersbord”. Dat is waar mijn fiets stond.”
Valerie: “The transition went fast and I knew what I had to think about, the same thing what I told myself 70x before the start: ‘The 3th tree starting from the last one next to the 5th traffic sign’. That’s where my bike was.”
“De 90km fiets parcours bestond uit 1400 hoogtemeters. Ik wist niet wat dat ging zijn en kon niet wachten om terug berg af te rijden. Berg op rijden is niet mijn sterkste punt dus ik vond het extra frustrerend telkens er iemand mij voorbij stak. Maar toch bleef ik genieten. Het enige waar ik spijt van had was dat ik niet deftig heb geoefend op het deftig openen van de gels. Ik plakte van boven tot onder.”
“The 90km bike course had 1400 altitudes. I did not know what it was going to be and couldn’t wait to ride downhill. Uphill is not my best so I was frustrated every time someone passed by (guess every other athlete). I still enjoyed the while ride .The only thing I regret is that I did not practice the opening of a gel. My whole body was sticky because if them.
“Het lopen was voor mij het zwaarste. De temperatuur was ook gestegen en ik weet nu dat ik veel te weinig heb gegeten. Op kilometer 11 had ik het moeilijkst. Het loopparcours was een smal pad heen en weer met zand en ik kon me niet meer herinneren hoe ver het nog was de tweede ronde. Toen iemand mij passeerde dat ik kende zei ik dat ik niet meer kon en hij vroeg ‘moet je suikers hebben?’ toen pas besefte ik dat ik, hoe kotsbeu ik die gels ook was, een gel moest nemen. Vanaf dan is het terug beter gegaan en ik was SUPER blij dat ik richting de finish kon gaan. Van zodra ik gefinisht was, wist ik al snel dat er een tweede zou volgen “
“The running course was the hardest part. The temperature was on its highest and now I know I ate too little on the bike. On kilometer 11 I had a difficult moment. The course was supersmall path with sand and I could not remember how for it was during the second loup. When a friend passed me I told him I was tired and had 0 energy and he asked: ‘ do you need some sugar?’ then I realized I had to take a gel. From then on it got better and I was SUPER happy I was almost at the finish line. As soon as I was finished, I knew a second one will follow soon.”
Een half jaar eerder liep ik mijn eerste Marathon en begon ik met de techniek van de borstcrawl, oh lord ik merkte al meteen dat ik vanaf nul moest starten. Het gingen nog 6 moeilijke maanden worden. Een beginners racefiets aangekocht zonder dat ik er ook maar iets van kende, online. Bleek al snel een miskoop te zijn. Maar ik kende er niets van dus ik was enkel en alleen bezig met mijn trainingen wekelijks af te maken. Een eerste FTP test op de rollen en de trainingen gingen vlot ik maakte snel kracht aan in mijn benen, fietsen ging duidelijk mijn onderdeel worden!
“The running course was the hardest part. The temperature was on its highest and now I know I ate too little on the bike. On kilometer 11 I had a difficult moment. The course was supersmall path with sand and I could not remember how for it was during the second loup. When a friend passed me I told him I was tired and had 0 energy and he asked: ‘ do you need some sugar?’ then I realized I had to take a gel. From then on it got better and I was SUPER happy I was almost at the finish line. As soon as I was finished, I knew a second one will follow soon.”
Toen de wedstrijd daar eindelijk was kon ik nog maar net 2km aan een stuk zwemmen in borstcrawl zonder te pannikeren. Dus ik was eigenlijk best angstig over dat eerste onderdeel. De wekker om 5u en om 7u45 stonden we aan de rolling start. GO. De 1.9km ging eigenlijk veel vlotter dan ik had verwacht. Gewoon eigen tempo aangehouden en vooral denken, “niet in paniek schieten!” Toen ik uit het water kwam was ik echt ongelofelijk trots op mijzelf dat ik dit had overwonnen. Ik trok die wetsuit uit en liep naar de wissel met een giga smile en sprong op de fiets. En daar kwam die eerste klim, holy shit ! Ik had nog nooit getraind op klimmen? Enkel op de rollen op wattages, dan toch niet zo goed voorbereid, oepsie!
In de eerste afdaling vloog mijn ketting er af, ook dit nog..serious ?
“The 90km bike course had 1400 altitudes. I did not know what it was going to be and couldn’t wait to ride downhill. Uphill is not my best so I was frustrated every time someone passed by (guess every other athlete). I still enjoyed the while ride .The only thing I regret is that I did not practice the opening of a gel. My whole body was sticky because if them.
Door de reis van mijn fiets in de koffer stak het wiel niet goed waardoor mijn ketting er in totaal 5 keer afviel. Desondanks deze pech ben ik blijven genieten van het mooie uitzicht en de eerste klimervaring, helemaal klaar om te lopen. De halve Marathon ging zo fantastisch goed. Ik had nog zoveel energie over en goed gegeten op de fiets waardoor ik na 10km merkte dat ik een nog redelijk strak tempo kon aanhouden en ging versnellen bij 32° en liep vlot over de fisnish. Endorfines zoals nooit daarvoor, WAUW ik was finsiher van 1/2de Triathlon.
Due the traveling there was something wrong with my bike chain that caused technical issues during the 90km ride. Although I still enjoyed the race and the beautiful view. The half marathon went so well. I got some energy left and I ate enough on my bike so I noticed after 10km that I could push myself a little further by 32° and crossed the finish line super easy. Endorphins like never before !
ANTWERP TRI GIRLS 