1,9 km zwemmen – 90km fietsen – 21km lopen. Afgelopen zaterdag was het dan zover na lange tijd. 900 atleten kwamen samen bij Les Lacs de l’eau d’heure. Wat een prachtige locatie! Bedankt aan alle supporters, vrijwilligers en de organisatie voor deze fantastische wedstrijd.
Jana: “Het was gewoon 1 marteling. Het was massa start, aan de eerste boei al 3 stampen in mijn dij dus daar een schrik gepakt. Ondertussen mensen zien roepen naar het bootje om hulp. Ventileren van de kou, want het water was maar 16graden. Die wetsuit kwam dus goed van pas. Ik besloot na een kleine 500m altijd goed buiten het pak te zwemmen. Om zo de massa een beetje te mijden maar met de nodige omweg natuurlijk. Door de zon zag ik ook niet veel dus het was zwemmen op “den tast”. Misschoen toch maar eens een UV zwembrilletje aanschaffen!”
Valerie: “Eerste massastart dat ik heb meegemaakt. Jana en ik waren iets te hard op ons gemak naar de start gegaan en begonnen dus als laatst. Beetje moeilijk om voorbij de schoolslagzwemmers te geraken. Opweg naar de eerste boei was het zig zag zwemmen. Eens bij de boei geraakte zo goed als iedereen in paniek en zo ben ik onder de boei gegaan om de meeste atleten voor te gaan. Daarna ben ik langs de buitenkanten beginnen zwemmen. Niet slimste zet omdat ik dan 200-400m meer heb gezwommen maar wel op mijn eigen tempo en ritme.
De eerste wissel was eindeloos lang en pijnlijk aan de voeten. Ik kwam een paar minuten eerder uit het water dan Jana.”
Jana: “2 weken op voorhand waren we nog aan het twijfelen welke fiets dat we gingen nemen. Tijdrit of de ‘gewone’. Ik ging het parcours een week later eens verkennen en had besloten omdat op de tijdritfiets te doen. Dit ging vlot en er waren ook wel enkele stukken waar er voordeel uit gehaald kon worden. Het parcours bestond uit redelijk veel hoogte meters, nooit plat maar gelukkig maar klein beetje wind! Mijn zoektocht naar collega Valerie kon beginnen!”
Valerie: “Hier had ik wat schrik voor omdat iedereen zei dat het een stevig klimparcours was. Tot dat een vriend zei dat het hetzelfde aantal hoogtemeters waren als een wedstrijd dat ik al had meegedaan. Dus was ik iets meer op mijn gemak gesteld. Hele tijd fietsend met het gedacht dat Jana mij rap zou voorbij steken. Dit gebeurde bij het einde van de 1ste ronde. Mijn coach had op voorhand gezegd dat ik zeker voldoende moest eten en drinken op de fiets dus hier lag mijn focus ook op. Bijna 2 bidons leeggedronken in combinatie met 3 gels en nog een koolhydraat rijke hap. De tweede ronde ging minder vlot bij mij en zag de ene na de andere passeren. Beetje demotiverend tot ik nog atleten met een volwiel zag. Toen dacht ik: ‘oké, zo erg is het nog niet’. Mijn conclusie: Klimmen is NIET mijn ding.
De tweede wissel was beetje sukkelen omdat ik niet wist waar we binnenkwamen in de transitiezone en waar mijn plek was. Tijdens de wissel had ik even de tijd genomen om mijn sokken en schoenen deftig aan te doen. Klaar voor de halve marathon! Maar de uitgang vond ik ook (weeral) niet direct. “
Jana: “Het lopen begon goed voor het eerst leek ik geen krampen te hebben tot op km 2 waar ook het loopparcours al lichtjes bergop ging. Krampen tot achter mijn oren in quadriceps EN hamstrings tegelijk! Dus ben ik even gestopt om te stretchen want het waren nog een paar kilometers te gaan. Nadien ging het terug beter maar met ups en downs. Net zoals het parcours ging.
Bij het ingaan van de laatste loopronde had Valerie me al terug te pakken!”
Valerie: “Bij de laatste 10tal kilometers van het fietsen voelde mijn benen enorm zwaar en zag op tegen het lopen. Ik zei tegen mezelf dat ik geen 6:00min/km op mijn scherm wou zien. De eerste km’s was ik alleen en was opzoek naar iemand voor het tempo. Na km 2 had ik iemand die goed liep en volgde hem. Op km 4 zwakte hij af en moest ik alleen verder. Ik bleef het tempo en cadans aanhouden. Alles verliep vlot en de benen waren nog fris na de 1e ronde (7km) en begon vlot aan de tweede ronde. Daar kwam ik Jana terug tegen. De laatste 2km ben ik jammer genoeg boven de 6:00min/km gegaan maaaaaar ik was superblij dat ik over de finishlijn mocht.”
ANTWERP TRI GIRLS 