Zal het dit jaar doorgaan? Zal het weer uitgesteld worden? In tegenstelling tot mijn vorige marathon, ben ik voor deze ‘maar’ 8 weken op voorhand langere loopjes beginnen doen ipv 12 weken. Wel liep ik al minstens 50km/week, dus de routine zat er reeds in. Door momenteel 2 jobs te werken en dus +60uur per week, was het een eenzame 2 maanden, met de bijkomende +-18uur trainingsweken (misschien ben ik ook een beetje te streng voor mezelf). Zoiezo al weinig vrije tijd en als ik dan wat vrije tijd had ging ze voornamelijk naar slaap inhalen. Trainingen verliepen goed, herstel ging vlotter dan bij mijn vorige marathon (mede thanks to m’n reboots en de cryo sauna in de Lodge, maar ook de ‘gewoonte’). Ook zonder specifiek tijdsdoel was de druk ook minder groot.
Lopen is 1 ding maar wat voor mij persoonlijk het moeilijkst is, is voeding. 3 weken voor de marathon ontdekt dat mijn gewoonlijke gellekes niet meer verkocht worden : oh nee .. wat nu?! Al een geluk was Istvan van 6D Sports Nutrition er, die me staaltjes had bezorgd zodat ik hun producten eens kon testen en gelukkig reageerden mijn maag en darmen positief (ja hoor, heb al anders meegemaakt). Door veel stress zowel professioneel als privé dacht ik een week op voorhand nog aan forfait, maar hoe kan ik de marathon in eigen stad nu missen? Met wat ‘motivational speaking’ van de vriendinnen toch maar doorgezet.
D-DAY : heel raar, een avond marathon. Buiten eten en rusten de hele dag heb ik niet veel anders gedaan. Uiteraard ook de gewoonlijke stress: Hoe geraak ik er? Kan ik mijn auto parkeren of neem ik bus of tram? Wie houdt mijn zak bij of gebruik ik de bag drop? Hoelaat moet ik richting stad vertrekken? Waar is mijn startvak?
Stress voor niets, want alles verliep super vlot. Wat de bedoeling was te starten om 19.10u werd uitgesteld naar 19.30u omdat de baan niet vrij was. Lastige minuten als je staat te popelen. Uiteindelijk: het startschot! De eerste km ging moeizaam en de volgende 10km veel te makkelijk en dus ook veel te snel. Dan plots werd ik heel misselijk en dit gevoel bleef aanhouden tot km 25 waar ik dan ook moest overgeven. Uiteraard wou ik opgeven. Maar.. runwithmie kan toch geen quitter zijn in eigen stad voor zo veel bekende supporters?! Dus (hoewel mijn motto altijd was ‘zolang ik niet overgeef of flauwval blijf ik gaan’) toch maar niet opgegeven. Tot km 35 very slow&steady en dan terug een beetje erdoor en er terug in gekomen voor de laatste 7,195km. Er uiteindelijk nog een eindversnelling kunnen uitwringen en WAT EEN GEVOEL, die eindmeet. Heel vaak alleen gelopen mits er ‘maar’ 2200 deelnemers waren : dit is NIET bevorderlijk voor de mindset. Maarrrr.. Wanneer je de medaille om je nek krijgt besef je weer waarom je het doet, MAGISCH!
3:37:26. Ik weet dat ik beter kan, maar moet realistisch blijven dat dit al bij al nog een toptijd is na alles wat zich afspeelde.
I’ll be back, tot ik onder die 3:30 grens duik !
Binnen 6 weken lopen Valerie en ik Rotterdam marathon voor Hoka. Nog niet zeker of ik zal gaan voor een PB of we samen gaan blijven, maar uitlopen doen we zoiezo!
Thanks for reading !
En nog een very special thanks aan alle lieve supporters, jullie waren TOP!
https://www.portofantwerpnightmarathon.com/downloads/parcours.pdf
ANTWERP TRI GIRLS 