Valerie wou voor haar 25e een marathon lopen. Checked of my bucketlist! ‘Voor mijn opleiding op school moest ik altijd verplicht meelopen met de 10 miles en ik vond dat absoluut niet tof. Vanaf het jaar dat afgeschaft was begon ik uit mezelf te lopen. Ik schreef me in voor enkele korte wedstrijdjes zoals de Urban Trail, Viking Run, 20km van Brussel, .. Al gauw was de drang naar meer groot.’
‘Zo besloot ik me in te schrijven voor de marathon van Eindhoven. Een niet al te bochtig parcours en dicht bij de deur. Zo begon ik aan de looptraining met eindelijk een doel. Al snel stuurde Annelies mij dat ze mee wou doen en zo zijn we samen begonnen.’
Valerie wanted to complete a marathon before she turned 25. ‘Checked of my bucketlist!’. At college I was obligated to participate to the 10 miles, hated running back then. The year the school cancelled the exam, I started running myself and soon I signed up for more races like the Urban Trail, Viking Run, 20km of Brussels,… I wanted more and more.
‘That is when I decided to sign up for a marathon. The one in Eindhoven, it is a straight one and not too far from home. I started running with a goal. Annelies texted me she wanted to participate too and soon we started training together.
‘De dag voor de marathon zijn we op hotel gegaan vlak aan de finish. We hebben een pasta gegeten en onszelf verwend met een sauna, infrarood cabine, scrub, koude douche en relax zetels. De playlist voor morgen gereed maken en optijd ons bed in met een aflevering van de Kampioenen.’
”s Ochtends pistolets met confituur, havermout en immodium binnensteken en naar de start vertrekken. De zenuwen kwamen al naar boven, elke stap meer en meer. We begonnen samen te lopen maar na 10 kilometer besloot Annelies het tempo te verhogen.’
“The day before the marathon we went to a hotel near the finish. We ate some pasta (what else), got into the sauna, infrared cabine, scrub, cold shower and relaxing chairs. We adjusted the playlist for our run, went to bed on time with an episode of ‘de Kampioenen’.
“In the morning we ate sandwiches with jam, oatmeal and immodium and head off to the start. The nerves came up more en more with every step. Annelies and I started running together but after 10km she decided to speed up.”
‘Zo bleef ik lopen en lopen en probeerde ik op tempo te blijven. Na kilometer 33 begon ik het moeilijk te krijgen en probeerde de vlag van de 04:15u te blijven volgen. Dit was al snel mislukt. Ik was boos op mezelf dat ik het niet kon volgen maar ergens ook wel fier dat ik al aan kilometer 33 zat. Mijn verste afstand ooit was 23 kilometer. ‘Nog minder dan 10 kilometer, dat is niks meer, minder dan een uur.’ dacht ik bij mezelf.’
‘De laatste kilometers waren wel het zwaarst. Op een bepaald moment zag ik superveel mensen staan en was ik terug in het centrum aan het lopen dus ik dacht YES IK BEN ER BIJNA! maar het was nog iets verder dan ik dacht. Uiteindelijk zag ik de finishlijn en was super tevreden dat ik het gehaald heb. Niet de tijd dat ik had gehoopt maar wel blij dat ik het heb uitgedaan.’
“I kept running and running and tried to keep up my pace. After 33km it got difficult and tried to follow the flag of 04:15u. I failed. I was angry with myself because i couldn’t keep up but at the same time I was proud of myself because I already ran 33km. The furthest I ran before was 23km. ‘It’s less than 10km, less than 1 hour’ I was thinking by myself.
“The last few kilometers were super hard. At one moment I saw supporters along the course and I thought YES ALMOST THERE, but it turned out it was a little further than I thought. Finally the finish line! Not the time I aimed for, but still happy I finished it.”
ANTWERP TRI GIRLS 