Katrien Bal

Dhan Claes

Danske Scherpereel

Annelies Valvekens

Valerie Kesselaers

“Dit was mijn tweede wedstrijd en had me voorbereid zonder echte coach. Supertoffe Ironman! Eentje om aan te raden. Even was ik 3e van mijn age group maar uiteindelijk vierde, waar ik ook blij met ben.”

“This was my second race and I prepared myself without a coach. It’s an Ironman I would recommend! For a moment I was 3th of my age group but at the end I became 4th, but that doesn’t made me less happy.”

Deze Ironman hebben we meegedaan met 5 ATG’s. Dit was de eerste editie van Ironman Marrakech 70.3. Zwemmen in het meer Lalla Takerkoust, fietsen door het Atlasgebergte en vervolgens lopen op het Formule 1 circuit.

Twee dagen voor de race konden we onze BIB nummers en rugzak al gaan halen. Zo konden we al kennis maken met het loopparcours en de finish. Die was op het Moulay El Hassan F1 circuit wat zorgde voor een extra spectaculaire finish. Er deden 1.691 mensen mee waarvan 263 vrouwen.

We were with 5 ATG’s for this Ironman. This was the first edition of Marrakech 70.3. Swimming in Lalla Takerkoust, biking trough the Atlas Mountains and running on the F1 circuit.

Two days before the race we could go and pick up our race number and backpack. We could see the running course and the finish line that was on the Moulay El Hassan F1 circuit, which made it extra spectacular. There were 1.691 athletes of which 263 women.

De dag voor de race moesten we onze fiets en race bags naar de transitiezones brengen. We moesten op voorhand de bus reserveren om zo naar T1 te gaan. Zo had de organisatie ook het fietstransport geregeld. Iets wat we nog niet vaak hadden gezien. We gaven onze fiets met een klein hartje af. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en zijn de chauffeurs en vrijwilligers super voorzichtig geweest.

Dit was ook de enige kans om het zwemparcours op voorhand te zien (tenzij je een huurauto had). De zwemstart was namelijk 30 kilometer van Marrakech. Op de racedag zelf konden de supporters de bus op voorhand reserveren om te komen supporteren.

The day before the race we had to prep the transition zones. We had to book our spots on the bus before to go to T1. The organization took care of the bike transport. It was something we never saw before but it all went well. The volunteers and drivers were super careful.

This was the only chance to take a look at the swimming start and course (unless you rent a car) because the start was 30km from Marrakech itself.

Race day zelf: We moesten extra vroeg uit de veren want de bussen kwamen ons al oppikken om 04u15. Ze hadden duidelijk extra tijd ingerekend want eens we in de transitiezone mochten was het al 2 uur verder. Wat een gedoe met de rugzak en streetwear bag. Maar zoals met de fietsen is dat ook allemaal in orde gekomen.

De zwemstart: SUPERSPANNEND!! Het water was heel troebel en er was niets te zien. Het zwemmen zelf ging wel vlot, er stond niet veel stroming. Enkel wanneer we terug naar de kant zwommen scheen de zon recht in onze ogen en konden we zowel onder water als boven water niets zien. Het was de spetters voor u volgen.

Race day: We had to get up extra early to catch the bus that came around 4.15am. The organization calculated some extra time, once we could enter the transition zone, 2h passed away. Struggling with the streetwear bag but it was all well organized.

The swimstart: SUPER EXCITING!! The water was not clear at all and you couldn’t see a thing. The swimming itself went smooth, there was not a lot of current. When swimming back to the shore, the sun was rising right into our eyes so even above the water, we couldn’t see a thing.

De overgang was redelijk zwaar omdat de zwemfinish beneden aan een heuvel lag en je naar boven moest lopen wat het extra vermoeiend maakt.

Het fietsonderdeel: Dit was de dag op voorhand nog aangepast dus de GPX-file die we hadden ingesteld klopte al niet meer. Geen erg want het was geen grote aanpassing. De bevoorrading en de vrijwilligers waren allemaal super in orde. De weg lag er oke bij. Op sommige stukken was het geen gladde macadam maar dat stoorde niet. De laatste 30km was het recht lichtjes naar beneden. Danske was laat met het zwemmen vertrokken en dus ook achteraan met het fietsen. Zij ondervond dat de baan niet meer werd vrijgehouden voor de Ironmanners.

The transition was hard because you had to run uphill for the bikes which made it extra challenging.

The bike course: They adjusted the course one day before so the GPX-files we had didn’t matched anymore. But no worries because it was just a small adjustment. The aid stations and volunteers were all super ok. The last 30km were a little downhill. Danske started late so was behind at the bike course. Unfortunately she found out that the course wasn’t kept clear anymore.

Het loopparcours waren 2 lussen van 10,6km. Dit was onder de vlakke zon in 32°. Een extra aid station zou ideaal geweest zijn. Onderweg stond een man met een sproeier en de vrijwilligers waren superpositief en dat gaf een extra boost. Toen we voor de eerste keer voorbij de finish passeerde konden we de tweede lus niet snel genoeg lopen.

We zijn elkaar een paar keer tegengekomen op het parcours en dat motiveerde ook. Eens bij de finish was iedereen superblij dat ze het hadden gedaan en dat alle uren trainen toch iets hebben opgebracht. Time for pizzaaaa !

The running course were 2 loops of 10,6km. During the race the temperature got up to 32°. An extra aid station would have been better. There was a man on the course with a hose and that gave an extra refreshment. When we passed the finish line for the first time, we couldn’t be fast enough to finish.

The girls passed each other a few times on the course and that gave an extra boost. Once we crossed the finish line everyone was super happy and all the hours of training finally paid of. Time for pizzaaaa !